เจาะลึกภาษาจีนผ่านบทสนทนา: แผนประจำวันของเมย์กับอาจารย์หวัง

สวัสดีครับ/ค่ะ ยินดีต้อนรับสู่การเจาะลึกภาษาจีนผ่านบทสนทนาภาษาไทย วันนี้เราจะมาลองแกะรอยบทสนทนาภาษาจีนง่ายๆ ที่ใช้ในชีวิตประจำวัน ซึ่งเป็นการสนทนาระหว่างนักเรียนไทย เมย์ และ อาจารย์หวัง ที่คุยกันเรื่องแผนในวันนั้น การเรียนรู้จากบทสนทนาจริงเช่นนี้มีประโยชน์อย่างยิ่ง เพราะช่วยให้เราเห็นภาพการนำคำศัพท์และโครงสร้างประโยคไปใช้ในบริบทจริง ไม่ใช่แค่การท่องจำศัพท์ ทำให้จดจำง่ายขึ้นและภาษาดูมีชีวิตชีวามากขึ้น

เริ่มต้นวันใหม่และวางแผน

บทสนทนาเริ่มต้นด้วยการทักทายยามเช้า

อาจารย์หวังถามเมย์ว่า "早上好，美。今天你有课吗?" (Zhǎoshàng hǎo, Měi. Jīntiān nǐ yǒu kè ma?) หรือ "สวัสดีตอนเช้าเมย์ วันนี้เธอมีเรียนไหม?"
เมย์ตอบกลับว่า "早上好，老师。我今天没有课。" (Zhǎoshàng hǎo, lǎoshī. Wǒ jīntiān méiyǒu kè.) "สวัสดีตอนเช้าค่ะอาจารย์ วันนี้หนูไม่มีเรียนค่ะ"
คำว่า "没有" (méiyǒu) ใช้ในการปฏิเสธว่า "ไม่มี"

เมื่อทราบว่าเมย์ไม่มีเรียน

อาจารย์หวังจึงถามถึงแผนการว่า "那你打算做什么?" (Nà nǐ dǎsuàn zuò shénme?) "งั้นเธอวางแผนจะทำอะไรล่ะ?" โดยมีคำว่า "打算" (dǎsuàn) ที่แปลว่า "วางแผน"
เมย์ตอบว่า "我想去图书馆看书。" (Wǒ xiǎng qù túshūguǎn kànshū.) "หนูอยากไปห้องสมุดอ่านหนังสือค่ะ" ซึ่งคำว่า "图书馆" (túshūguǎn) คือห้องสมุด และ "看书" (kànshū) คืออ่านหนังสือ โครงสร้างประโยคคล้ายภาษาไทยคือ ประธาน + กิริยา + กรรม

รายละเอียดแผนและการยืนยัน

อาจารย์หวังถามเวลาที่จะไปว่า "你几点去?" (Nǐ jǐ diǎn qù?) "เธอจะไปกี่โมง?"
เมย์ตอบว่า "我十点去，现在我在吃早饭。" (Wǒ shí diǎn qù, xiànzài wǒ zài chī zǎofàn.) "ฉันจะไป 10 โมง ตอนนี้กำลังกินข้าวเช้าอยู่" โดย "现在" (xiànzài) แปลว่าตอนนี้ และ "吃早饭" (chī zǎofàn) คือกินข้าวเช้า

เมื่อสนทนาต่อเนื่อง

อาจารย์หวังถามว่าเมย์ไปคนเดียวหรือไม่: "你一个人去吗?" (Nǐ yīgè rén qù ma?) "เธอไปคนเดียวเหรอ?"
เมย์ตอบปฏิเสธว่า "不是，李老师也去，我们一起看书。" (Bú shì, Lǐ lǎoshī yě qù, wǒmen yīqǐ kànshū.) "ไม่ใช่ค่ะ อาจารย์หลี่ก็ไปด้วย พวกเราอ่านหนังสือด้วยกัน" คำว่า "一起" (yīqǐ) ที่แปลว่า "ด้วยกัน" ถูกใช้บ่อยมาก

จากนั้น

อาจารย์หวังถามเพื่อยืนยันสถานที่: "图书馆在学校前面，对吗?" (Túshūguǎn zài xuéxiào qiánmiàn, duì ma?) "ห้องสมุดอยู่หน้ามหาวิทยาลัยใช่ไหม?" โดย "学校" (xuéxiào) แปลว่ามหาวิทยาลัยหรือโรงเรียน และ "前面" (qiánmiàn) แปลว่าข้างหน้า ส่วน "对吗?" (duì ma?) ใช้ถามยืนยันว่า "ใช่ไหม?"
เมย์ตอบว่า "对，走路五分钟就到了。" (Duì, zǒulù wǔ fēnzhōng jiù dào le.) "ใช่ค่ะ เดินแค่ 5 นาทีก็ถึงแล้ว" คำว่า "走路" (zǒulù) คือเดินเท้า และ "就到了" (jiù dào le) ให้ความรู้สึกว่า "แป๊บเดียวก็ถึงแล้ว"

กิจวัตรประจำวัน

บทสนทนาขยับไปที่แผนหลังอ่านหนังสือ

อาจารย์หวังถามว่า "看书以后，你们要去吃饭吗?" (Kànshū yǐhòu, nǐmen yào qù chīfàn ma?) "หลังจากอ่านหนังสือแล้ว พวกเธอจะไปกินข้าวไหม?" คำว่า "以后" (yǐhòu) แปลว่าหลังจาก
เมย์ยืนยันแผนว่า "要去，我们中午去学校旁边的饭馆吃饭。" (Yào qù, wǒmen zhōngwǔ qù xuéxiào pángbiān de fànguǎn chīfàn.) "จะไปค่ะ พวกเราจะไปกินข้าวที่ร้านข้างมหาวิทยาลัยตอนเที่ยง" โดย "中午" (zhōngwǔ) คือตอนเที่ยง และ "饭馆" (fànguǎn) คือร้านอาหาร

สุดท้าย อาจารย์หวังถามถึงกิจวัตรประจำวัน

เมย์ตอบเวลาตื่นนอนปกติคือ "我一般七点起床，有时候六点半。" (Wǒ yìbān qī diǎn qǐchuáng, yǒushíhou liù diǎn bàn.) "หนูตื่น 7 โมงค่ะ บางทีก็ตื่น 6 โมงครึ่งค่ะ" คำว่า "一般" (yìbān) แปลว่าปกติ และ "有时候" (yǒushíhou) คือบางครั้ง
ส่วนเวลาเข้านอนคือ "十点半睡觉不太晚。" (Shí diǎn bàn shuìjiào bú tài wǎn.) "4 ทุ่มครึ่งเข้านอน ไม่ดึกมาก" โดย "睡觉" (shuìjiào) แปลว่านอนหลับ และ "不太晚" (bú tài wǎn) คือไม่ค่อยดึก

การฝึกฟังและพูดตามบทสนทนาเหล่านี้ช่วยให้เราคุ้นชินกับโครงสร้างประโยคและคำศัพท์ที่ใช้จริงในชีวิตประจำวัน ลองนำคำศัพท์และประโยคเหล่านี้ไปสร้างบทสนทนาของตัวเองดูนะครับ/คะ เพื่อเพิ่มความยืดหยุ่นในการใช้ภาษา!